در یازده سال فاصله بعد از فتح تهران تا کودتای رضاخان به دلیل هرج و مرج جامعه، 39 کابینه و میانگین هرسه ماه یک کابینه، وضعیت خوبی را از دولت­های این دوره­ی مشروطه بیان نمی­کند. گذشته ازتغییرات پی درپی و مداوم باید به بحران­هایی که در کابینه­ها بود نیز اشاره نمود؛ ازنظر  خارجی دخالت مستقیم و بی حد و مرز دولت­های استعماری ازجمله روس و انگلیس درکلیه امورداخلی ایران و تعیین نخست وزیران موردنظرشان، دولت­ها را به عنوان بخشی از ابزار­های اعمال حاکمیت استعمار در ایران مبدل ساخته که با کشیده شدن جنگ جهانی اول به ایران شدیدتر گردید. البته درکنار این موارد باید از تجربه­ی نخست حکومت مشروطه و پارلمان در تاریخ ایران معاصر و مشکلاتی که دراین زمینه دولت­ها با آن مواجه بودند اشاره نمود. آنچه در این رساله مدنظر است تأثیر عوامل داخلی نظیر شورش­های محلی و دخالت­های کشور­های خارجی نظیر روس و انگلیس در بروز بحران در کابینه­های ایران می­باشد؛ به طوری که پایداری و استواری کابینه­ها از فتح تهران تا کودتای رضاخان نه فقط در بعد افزایش حیاتشان بلکه در ماهیت مستقل و استوارشان مورد بررسی قرارگیرد.

واژگان کلیدی: اوضاع سیاسی، کابینه، دولت، کودتا، رضاخان