) مدل های شفافیت سود

• مدل شفافیت دی پیازا و ایکالوس (Dipiazza & Eccies)

دی پیازا و ایکالوس (۲۰۰۲) مدل جدیدی برای شفافیت شرکت (Corporate Transparency) ارائه کردند؛ مدل سه سطحی شفافیت شرکت (Three-Tier Model of Corporate Transperency)، نگرشی جدید از آینده گزارش‌دهی شرکت است.

۱)سطوح سه‌گانه این مدل عبارتند از:

۱) سطح اول: یک مجموعه از اصول حسابداری پذیرفته‌شده عمومی جهانی (Global Generally Accepted accourting ـ Global GAAP)

۲) سطح دوم: استانداردهای مخصوص صنعت (Industry – Based Standards) برای ارزیابی و گزارش عملکرد که توسط خود صنایع وضع می‌شود.

۳) سطح سوم: اطلاعات مخصوص شرکت شامل استراتژی، برنامه‌ها، روش‌های مدیریت مخاطره، سیاست‌های پرداخت، شاخص‌های عملکرد خاص شرکت، مبانی حقوقی شرکت.

مدل سه‌سطحی از شرکت‌ها نمی‌خواهد که اطلاعات خود را در سه سطح ناپیوسته گزارش کنند، بلکه سرمایه‌گذاران و سهامداران فقط زمانی از این اطلاعات منتفع می‌شوند که شرکت‌ها اطلاعات هر سه سطح را به شکلی یکپارچه که تصویری کل‌نگرایانه از شرکت ارائه کند، افشا کنند.

سطح سوم: اطلاعات مخصوص شرکت

سطح دوم: استانداردهای مخصوص صنعت

سطح اول: اصول حسابداری پذیرفته‌شده عمومی جهانی

برای اینکه بازارهای سرمایه به‌طور کارآمد و مؤثر عمل کنند، زنجیره عرضه گزارش‌دهی شرکت مدیران اجرائی شرکت‌ها، هیئت‌مدیره، توزیع‌کنندگان اطلاعات، شرکت‌های حسابرسی مستقل، تحلیلگران، استانداردگذاران (Standard Setters) و تنظیم‌کنندگان (Market Regulators) بازار-به همراه تکنولوژی‌های عرضه و به‌کارگیری اطلاعات باید مطمئن و قابل‌اعتماد باشند.

برای بازگرداندن اعتماد عمومی، کلیه شرکاء این زنجیره باید به روح شفافیت ایمان داشته باشند و آن را تمرین کنند. ترویج فرهنگ مسئولیت‌پذیری و اصالت اعضاء (People of Integrity) زنجیره نیز اهمیت اساسی دارد. این موضوع نشان‌دهنده نقش و ارتباط بین گروه‌ها و اشخاص مختلف درگیر در تولید، تهیه، انتقال و به‌کارگیری اطلاعات گزارش شده شرکت‌ها می‌باشد.

این گروه‌ها عبارتند از:

مدیران اجرائی و هیئت مدیره مسئول تهیه و صحت اطلاعات منتشره شرکت هستند.حسابرسان مستقل به اظهارنظر مستقل حسابرسی در مورد اکثر بیانیه‌های مالی منتشره شرکت‌ها می‌پردازند. در مدل سه سطحی حرفه حسابرسی باید در مورد اطلاعات منتشره هر سه سطح اطمینان حاصل کند.

• توزیع‌کنندگان اطلاعات کسانی هستند که اطلاعات و داده‌های گزارش شده را جمع‌آوری و ادغام کرده تا مورد استفاده دیگران قرار گیرد این گروه همچنین شامل رسانه‌های خبری، سایت‌های اینترنت و دیگر رسانه‌های ارتباط جمعی است که به اطلاعات شرکت‌ها مرتبط می‌شوند.
• تحلیلگران، افرادی هستند که از اطلاعات گزارش شده شرکت‌ها در ترکیب با دیگر اطلاعات و تحقیقات به‌منظور ارزیابی عملکرد و آینده شرکت استفاده می‌کنند و به سرمایه‌گذاران حقیقی و حقوقی توصیه‌های خرید و معامله سهام ارائه می‌کنند.
• سرمایه‌گذاران و سهامداران به‌کارگیرندگان نهائی اطلاعات منتشره شرکت‌ها هستند. سهامداران شرکت، سرمایه‌گذاران حرفه‌ای، کارمندان دولت، شرکای تجاری، فروشندگان و تهیه‌کنندگان در این گروه جای می‌گیرند. همچنین شامل اعضاء جامعه، گروه‌های اجتماعی و دیگر سازمان‌های غیردولتی است که ممکن است در عملکرد یک شرکت مبالغی سرمایه‌گذاری کرده باشند.
  ”استانداردگذاران به سازمان‌هائی اشاره دارد که استاندارهای حسابداری و حسابرسی وضع می‌کنند، و نیز شامل دیگر سازمان‌ها، انجمن‌های حرفه‌ای، گروه‌های صنعتی – تجاری (industry Trade Groups) است که ممکن است در وضع استانداردها یا تعریف شاخص‌های عملکرد شرکت نقشی داشته باشند.
• تنظیم گران بازار شامل آژانس‌های دولتی (National Govermental Agencies)، اتحادیه‌ها و تشکل‌های منطقه‌ای (Terftorial Coalitions)، گروه‌های فراملیتی و حتی بورس‌هائی است که قوانین مربوط به گزارش‌دهی شرکت را وضع و اجراء می‌کنند و همچنین گروه‌های قانونگذاری.
• تکنولوژی‌های توانمندکننده اشاره دارد به تکنولوژی‌های اینترنت، زبان گزارش‌دهی تجاری گسترده، که توزیع و به‌کارگیری گسترده اطلاعات گزارش‌شده را برای افراد داخل و خارج از شرکت میسر می‌سازد و نیز سخت‌افزار و نرم‌افزار توسعه‌یافته توسط شرکت‌های تکنولوژی به‌منظور جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات.
• مدل شفافیت بوشمن، پیوتروسکی و اسمیت

بوشمن و همکاران (۲۰۰۱) برای توصیف و اندازه‌گیری شفافیت شرکت، چارچوبی در نمودار ۳ ارائه می‌دهند و شفافیت را چنین تعریف می‌کنند: ”شفافیت عبارت است از وجود اطلاعات در مورد عملکرد دوره‌ای، وضعیت مالی، فرصت‌های سرمایه‌گذاری، ساختار حقوقی (National Govermental Agencies)، و مخاطره و ارزش شرکت‌ها در اقتصاد“ (بوشمن و دیگران، ۲۰۰۱، ص ۵).

در این چارچوب، سیستم‌های اطلاعاتی که به شفافیت شرکت کمک می‌کنند به سه طبقه تقسیم می‌شوند؛ گزارش‌دهی شرکت (Coporate Reporting)، کسب اطلاعات محرمانه (Private Information Acquisition & Communication) و اشاعه اطلاعات (Information Dissemination).

اولین طبقه یعنی گزارش‌دهی شرکت شامل افشا دوره‌ای به‌صورت اجباری یا اختیاری است. این اطلاعات به‌عنوان مثال شامل اطلاعات مالی حسابرسی شده شرح محصولات و بازارها، افشا حقوق مدیران و سرپرستان و دیگر اطلاعات خاص شرکت است که به ارزیابی وضعیت مالی شرکت، عملکرد آن فرصت‌های سرمایه‌گذاری، ساختارهای حقوقی، و مخاطره و ارزش شرکت کمک می‌کند.

برای کیفیت گزارش‌دهی شرکت چهار جنبه در نظر گرفته می‌شود:

۱) عمق افشاگری (Disclosure Intensity)

۲) اصول حسابداری به‌کار رفته

۳) زمان افشا (Timeliness)

۴) کیفیت حسابرسی افشاها.

اولین جنبه یعنی عمق افشاگری با سه دسته افشا سنجیده می‌شود. اولین دسته، گزارشات عادی (General Disclosure) شامل اطلاعات عمومی، اقلام گزارش درآمد، ترازنامه، صورت جریان نقدی، استانداردهای حسابرسی، اطلاعات سهام و اقلام ویژه است. دومین دسته، انتشار عمومی گزارشات ویژه مالی که از ماهیت اختصاصی بالائی برخوردارند، شامل هزینه‌های تحقیق و توسعه (R&D) مخارج سرمایه‌ای، افشا محصولات و بخش‌های جغرافیائی و سایر افشاهای مکمل است. سومین متغیر عمق افشاگری، افشای ساختار حقوقی و مالکیت شرکت (Govemance & Ownership Structure) شامل شناسائی مدیران، اعضاء هیئت‌مدیره و ارتباط آنها، پاداش مقامات و سرپرستان شناسائی سهامداران عمده میزان سهام تحت تملک سرپرستان و کارکنان و دامنه و حدود سهامداری است.

هر چقدر این سه متغیر ارزش بالاتری داشته باشند، به همان میزان عمق افشاگری بیشتر خواهد بود

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل

لینک بالا اشتباه است

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید

       

:: بازدید از این مطلب : 607