تعاریف و اصطلاحات کلیدی

• تعارض: تعارض فراگردی است که در آن یک طرف (فرد یا گروه) در می یابد که منافعش با مخالفت یا واکنش منفی طرف دیگر متوجه گردیده است.(رضاییان،۱۳۸۲ ،۲۸۴).

تعارض فرآیندی است که در آن نوعی تلاش آگاهانه به وسیله فرد (الف) انجام گیرد تا تلاش های فرد (ب) را خنثی کند در نتیجه فرد (ب) در مسیر هدف خود مستأصل شده یا فرد (الف) بر میزان منافع خود می افزاید .(.(Robbins, 2006,289

تعارض تعاملات ارتباطی افرادی است که به همدیگر وابسته اند و احساس می کنند که علایقشان متضاد ، متناقض یا ناسازگار است.Olson ,2010,98))

• مدیریت تعارض[۱]: مدیریتی است که قادر باشد در شرایطی که تعارض وجود دارد به بهترین شکل سازمان را اداره کند اغلب مدیران در جریان کار، با موقعیت های تعارض آمیز برخورد داشته اند و این مسأله را در سازمان به گونه ای تجربه کرده اند.هر مدیری در مواجهه با تعارض به شیوه ای خاص عمل می کند .مدیری خونسرد از کنار مساله می گذرد و آن را نادیده می گیرد،مدیری دیگر واکنش های شدید از خود نشان می دهد و مدیر دیگری برخورد مسالمت آمیز را برای حل تعارض در پیش می گیرد.(الوانی ،۱۳۸۵، ۲۹۱)

مدیریت تعارض یعنی «حفظ تعارض در سطح بهینه». لذا برای مدیریت تعارض بایستی یکی از دو کار زیر انجام شود: اگر تعارض به حد بی نهایت برسد و به نتایج منفی جدی منجر گردد باید حل شود. و از طرف دیگر اگر سطح تعارض بسیار پایین باشد به ایجاد تعارض نیاز خواهد بود.(G.Zarankin,2008,171)

مدیریت تعارض مدیریتی است که در شرایطی که تعارض وجود دارد قادر باشد به بهترین شکل سازمان را اداره کند. (امیری ،۱۳۸۵، ۵۱)

• سبک :عبارت است از الگوی رفتاری خاص که افراد هنگام هدایت کردن فعالیت های دیگران از خود بروز می دهند.( قائمیان ،۱۳۸۸، ۶۷ )
• سبک های تعارض :  شیوه های رفتاری خاصی است که کارکنان در مواجهه با تعارض مطابق با آن عمل می کنند .(نجفی، ۱۳۸۵، ۵۸)
• سبک رقابتی : تمایل برآوردن منافع خود بدون توجه به اینکه این امرمنجر به تضاد (تعارض) با فرد دیگر خواهد شد. (مقیمی،۱۳۸۵ ،۳۴۶)

انتخاب سبک رقابتی بدین معنی است که یک طرف، علایق و خواسته های خود را مقدم بر دیگران میداند. استفاده از چنین سبکی باعث ایجاد وضعیت برنده- بازنده میشود.

(Speakman ,2010,187)

• سبک سازش : فرد تمایل دارد به طرف مقابل امتیاز بدهد و این حاکی از آن است که طرف مقابل بالاتر از اوست. (مقیمی ، ۱۳۸۵،۳۴۶)

افرادی که سبک سازش را انتخاب می کنند، از علایق و خواسته های خود می گذرند و به دیگران اجازه می دهند به خواسته هایشان دست یابند. بسیاری از این افراد معتقدند که داشتن یک رابطه دوستانه خوب از هر چیز دیگری مهمتر است. (Huang, 2010,339)

• سبک مصالحه : موقعیتی است که طرفین دعوا توافق می کنند تا از بخشی از مواضع خود عقب نشینی نمایند و مقداری امتیاز به حریف مقابل بدهند و در مقابل مقداری امتیاز بگیرند.

(نجفی ،۱۳۸۵، ۶۳)

افراد زمانی از سبک مصالحه استفاده می کنند که به دنبال به دست آوردن تمام خواسته ها و علایق خود نیستند یعنی ارضای برخی نیازها برایشان کافی است. در این روش، انعطاف پذیری، مبادله و مذاکره جایگاه ویژه ای دارد. (A.Chung-Yan , 2010, 388)

• سبک همکاری: موقعیتی است که طرفین برای به دست آوردن منافع ثابت قدم هستند ولی در عین حال خواهان همکاری با یکدیگر می باشند ومنافع طرف مقابل را نیز مورد توجه قرار می دهند.

( سلیمانی،۱۳۸۴، ۳۴)

با استفاده ازسبک همکاری، خواسته های هر دو طرف تعارض تأمین می گردد. انتخاب این سبک به افراد کمک می کند تا به گونه ای کنار هم کار کنند که همه برنده باشند. با استفاده از این سبک ، افراد در جستجوی راه حل هایی هستند که با علایق آنها متناسب باشد و باعث حفظ ارتباطات خوب و مؤثر نیز شود.( همان منبع، ۳۵)

• سبک اجتناب: در این وضعیت فرد تمایل به کناره گیری یا جلوگیری از تعارض دارد.(مقیمی،۱۳۸۵ ،۳۴۷)

افرادی که این سبک را انتخاب می کنند ؛ خود را درگیر تعارض نمی کنند . آنها نه به خواسته های خود توجهی دارند و نه به خواسته های دیگران توجه دارند. تکیه کلام آنها این است : ” شما خودتان تصمیم بگیرید و مرا معاف کنید.” (نیستانی ،۱۳۸۸ ،۱۶۷) 

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل

(۱-۱۴)

.C

لینک بالا اشتباه است

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید

       

:: بازدید از این مطلب : 478