مقدمه:
ضرورت و دشواری نظام آموزش و پرورش موضوعی است که همه به آن معترفند و در این که آموزش و پرورش انسان کاری دشوار، وسیع و وقت گیر است شکی نیست و درباره ی اهمیت آن باید گفت که “شدن” انسان یا به تعبیر دیگر تحقق گوهر آدمی وابسته به آن است(شکوهی،غلامحسین،۱۳۷۲). طی دو دهه ی اخیر سمت و سوی عملکرد معلمان جهت یادگیری هر چه بهتر دانش آموزان راهنمایی و دبیرستان نسبتا تغییر کرده است. به جای این که همانند سابق معلم انتقال دهنده ی صرف و دانش آموز فراگیر محض باشد، امروزه دانش آموز خود در جریان یادگیری و برای کسب دانش و مهارت نقش فعال را ایفا میکند(بادروا و لوئنگ ،۲۰۰۵؛ نیکول[۱] ،۱۹۹۷). کیفیت تدریس[۲] و ارتباط آن با عملکرد دانش آموزان از موارد مهمی است که همواره کانون تمرکز آموزش دهندگان در هر جای دنیا قرار گرفته است و همواره دامنه ی وسیعی از تحقیقات به بررسی تاثیرات عمده ی تدریس بر پیشرفت دانش آموزان پرداخته اند(هاتی، ۲۰۰۳؛ راو،۲۰۰۷).
خودکارآمدی[۳]
میزان پیشرفت تحصیلی، شاخص موفقیت در فعالیت های علمی و آموزشگاهی است که از مهمترین عوامل موثر انگیزشی و شناختی بر پیشرفت های فردی از قبیل پیشرفت در تحصیل و میزان یادگیری، خودکارآمدی است(بندورا۱۹۸۶). خودکارآمدی به باورهای شخص در مورد توانایی هایش گفته می شود که مبتنی بر نظم و به اجرا در آوردن فعالیت ها برای رسیدن به موفقیت است(بندورا، ۲۰۰۷). باور های خودکارآمدی باورهایی هستند درباره ی شایستگی ادراک شده ی خودمان و این که باور داشته باشیم کاری را به خوبی یا حداقل به طور مناسب و کافی انجام دهیم(بندورا،۱۹۹۷؛ پاجارس[۴]،۲۰۰۶). مبتنی بر نظریه ی شناختی- اجتماعی[۵] بندورا(۱۹۹۷) خودکارآمدی دانش آموزان دارای چهار منبع مهم است:
- تجاربی که به صورت غیر فعال بر آن ها تسلط دارند
- تجارب مشاهده شده ی مختلف
- تشویق ها(تحریک های ) اجتماعی
- مو قعیت های روانشناسی و روانشناختی.
بندورا(۱۹۷۷) ساختار خودکارآمدی رابرای اولین بارمطرح کرد. در سالها ی بعد بین ۱۹۹۷ تا ۱۹۸۶ بندورا نظریه ی شناختی – اجتماعی و یک رویکرد عاملی را بنیان گذاری کرد(پاجارس، ۱۹۹۷). بندورا(۱۹۹۷) فرض کرد که هیجانات خودکارآمدی انتخاب های افراد را می سازند، این هیجانات شیوه های فعالیت هستند، و در برگیرنده ی تلاش برای حرکت، پشتکار و رسیدن به موفقیت هستند. مردم همواره مستعد هستند فعالیت هایی را انتخاب کنند که احساس کنند در آن ها توانا هستندو فعالیت هایی را که در آن ها احساس عدم توانایی می کنند انتخاب نمی کنند(بندورا ۱۹۸۶). امروز صحبت کردن وبحث درمورد کارکردهای انسانی نظیر؛ انگیزش، یادگیری، خودنظم دهی و پیشرفت بدون به میان آوردن نقش باورهای خودکارآمدی امکان ناپذیر ونادرست است(پاجارس، ۲۰۰۶). افراد با تفکر خودکارآمدی پایین براین باورندکه تکالیف دشوار برای آن ها واقعا غیر انجام دادنی هستند( بندورا،۱۹۸۶) که این تفکرات در حوزه ی تعلیم و تربیت باعث احساس شکست، افسردگی، فشار و در ماندگی در آن ها می شود. در مقابل افراد با تفکر خودکارآمدی نیرومند احساس آرامش می کنند و همواره برای روبه روشدن با تکالیف چالش انگیز آماده هستند(بندورا ۱۹۹۷). چندین پژوهشگر به این نتیجه رسیده اند که خودکارآمدی دانش آموزان بر انگیزش و یادگیری آن ها تاثیر دارد(پوکارد[۶] و همکاران، ۲۰۰۰؛ براون[۷]،۲۰۰۴؛ شانک،۲۰۰۳؛ بندورا،۱۹۹۳). این یافته ها بیان می کنند که خودکارآمدی برانگیزش و شناخت دانش آموزان هم تاثیر می گذارد بدین معنی که احساسات، علاقه و تلاش دانش آموزان در زمینه ی انجام یک تکلیف، نوع استفاده آن ها از را هبردهای شناختی، فراشناختی و خود نظم دهی را تعیین می کند(زیمرمن،بوکارت،۲۰۰۳). مطالعات نشان می دهد(کارمیشل و تیلور، ۲۰۰۵؛ لان،۲۰۰۴؛ شانک، ۲۰۰۳) که تاثیرات مستقیم و غیر مستقیم خود کارآمدی بر پیشرفت دانش آموزان با سطوح توانایی ها و پایه های تحصیلی رابطه دارد.
در دهه ی ۹۰ پژوهشگران شروع به بررسی منابع آموزشی و محیطی در داخل بافت آموزشی می کردند که بر خود کار آمدی دانش آموزان موثر بودند. این پژوهش ها عوامل موثر بر خود کارآمدی دانش آموزان رادر سطوح ابتدایی و راهنمایی مشخص کرده اند: پاداش ها(شانک،۱۹۸۳،۱۹۸۴)، مجموعه ی اهداف(شانک،۱۹۸۳،۱۹۸۵؛ شانک،رایس،۱۹۹۱؛ شانک،شوارتز، ۱۹۹۳)، راهبردهای یادگیری خودتنظیم(شانک، ۲۰۰۰) و باز خورد(شانک،۱۹۸۵،۱۹۸۳،۱۹۸۲،۱۹۹۵؛ شانک،کاکس ،۱۹۸۶). همچنین نتایج حاصل از پژوهش های مختلف نشان داده است که دانش آموزانی که از خودکارآمدی بالاتری برخوردارند در یادگیری بیشتر از راهبردهای فراشناختی استفاده می کنند و دانش آموزانی که از خودکارآمدی پایینی برخوردارند بیشتر از راهبردهای شناختی استفاده می کنند(دوک و لیگت،۱۹۸۸).
لینک بالا اشتباه است
:: بازدید از این مطلب : 482
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
