۲-۵-۲-۲ نوجوانی
تجربیات انتقال نوجوانی شامل کنار آمدن با درخواستها و فشارها، از آگاهی جنسی گرفته تا انتخاب دانشگاه و شغل است. در هر موقعیتی که مستلزم سازگاری است، نوجوانان باید شایستگیهای جدید ارزیابیهای جدید از تواناییهایشان را ایجاد نمایند. بندورا خاطرنشان ساخت که موفقیت این مرحله انتقالی بین کودکی و بزرگسالی به سطح کارایی شخصی ایجادشده در طول سالهای کودکی بستگی دارد.
۳-۵-۲-۲ بزرگسالی
بندورا را به اوان بزرگسالی و سالهای میانه تقسیم کرد. اوان بزرگسالی مستلزم سازگاریهای بیشتر با مسائلی چون ازدواج، پدر و مادری و ارتقاء شغلی است. کارایی شغلی زیاد برای عملکرد موفق در این تکلیفها ضروری است. افرادی که کارایی شخصی کمی دارند، نمیتوانند با این موقعیتهای اجتماعی برخوردی شایسته داشته باشند و احتمالاً از عهدهی سازگاری بر نمیآیند.
سالهای میانی بزرگسالی نیز استرس زا هستند، به طوری که افراد زندگی خود را ارزیابی مجدد میکنند، با محدودیتهایشان مواجه میشوند، و احساس کارایی شخصی خود را تصریح مجدد مینمایند. افراد میانسال باید تواناییها، مهارتها و هدفهای خود را ارزیابی مجدد کنند و فرصتهای تازهای را برای رشد و بیان حال بیابند.
۴-۵-۲-۲ پیری
ارزشیابیهای کارایی شخصی در پیری دشوار است. تواناییهای جسمی و ذهنی رو به کاهش، بازنشستگی از کار فعال و کنارهگیری از زندگی اجتماعی، دور جدیدی از خود ارزیابی را میطلبد. پایین بودن خود کارآمدی میتواند به صورت نوعی پیشگویی کام بخش تأثیر بیشتری بر کارکرد جسمی و ذهنی بگذارد. اگر معتقد باشیم که دیگر کاری نمیتوانیم انجام دهیم، پس ممکن است حتی تلاش هم نکنیم به نظر بندورا، خود کارآمدی عامل مهمی در تعیین موقعیت یا شکست ما در سراسر عمر است.