عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید۲-۱-۱-۱-تعریف ذهنآگاهی
ذهنآگاهی شکلی از مراقبه است که ریشه در تعالیم و آئینهای مذهبی شرقی خصوصاً بودا دارد(اوست[۱]،۲۰۰۸) و به زبان ساده به معنای آگاه بودن از افکار، رفتار، هیجانات و احساسات است و شکل خاصی از توجه محسوب می شود که در آن دو عنصر اساسی: ۱) حضور در زمان اکنون۲) قضاوت نکردن در مورد رخدادها و کنشها و واکنشها نقش اصلی را به عهده دارند. بهعبارتی توانایی شناسایی دقیق هیجانهای خود و آگاهی از آنها به هنگام تولید و همچنین کنترل تمایلات خود در نحوهی واکنش به اوضاع و افراد مختلف را ذهنآگاهی گویند. ذهنآگاهی ، حواس جمع بودن و بیداری صد درصد و آگاه بودن نسبت به همهی رخ دادهایی است که همین الان در اطراف ما و همینطور درون بدن ما در حال اتفاقافتادن هستند. به این شکل که هیچ گونه قضاوت و پیشداوری نسبت به درست و نادرست بودن اتفاقات نداریم. ذهن آگاهی کیفیتی از بیداری است که در آن ما از آگاه بودن خود آگاه می شویم. یعنی میفهمیم که داریم میفهمیم. وقتی داریم فکر میکنیم متوجه میشویم که در حال فکر کردن هستیم. به زبان ساده، هم موضوعی را که راجع به آن فکر می کنیم، میبینیم، هم متوجه پدیدهی تفکر هستیم و هم متوجه فکر کننده هستیم. هر چه انسان بیدارتر و هوشیارتر باشد و حواسش نسبت به اتفاقات جاری و اکنون زندگیاش جمع تر باشد ذهنآگاه تر است و پاسخهایش به تحریکات زندگی خردمندانهتر و مؤثرتر و آرامش و اطمینان قلبی او بیشتر است(برون،۲۰۰۷). کابات- زین نیز ذهنآگاهی را توجه کردن به شیوهای خاص، هدفمند، در زمان کنونی و بدون قضاوت و پیشداوری تعریف کرده است(به نقل از سگال و همکاران؛۲۰۰۲).
