۲ـ۲ـ تعریف تابآوری
تابآوری[۱] به وسیلهی پاسخ فرد به حوادث استرس زای زندگی و یا مواجههی مستمر با استرس (مثل جنگ و بهرهکشی جنسی) مشخص میشود. تاب آوری عاملی است که به افراد در مواجه و سازگاری با شرایط سخت و استرسزای زندگی کمک می کند و آنها را در برابر اختلالات روانی و مشکلات زندگی محافظت میکند
گارمزی و ماستن (۱۹۹۱ (تابآوری را فرایند یا توانایی سازگاری موفقیتآمیز به رغم شرایط چالش انگیز و تهدیدکننده تعریف کرده اند.
والر (۲۰۰۰) اظهار میدارد تابآوری صرفاً به سازگاری و تطابق سازنده و مثبت در برخورد با مشکلات و گرفتاریها اطلاق شده است.
به طور کلی واژه تابآوری به عوامل و فرایندهایی اطلاق میشود که خط سیر رشدی را از خطر به رفتارهای مشکلزا وآسیب روانشناختی قطع کرده و به رغم وجود شرایط ناگوار به پیامدهای سازگارانه منتهی میگردد.
تابآوری نوعی مصونسازی در برابر مشکلات روانی اجتماعی بوده و کارکرد مثبت زندگی را افزایش میدهد. ورنر و اسمیت (۱۹۹۲) اظهار میدارند تابآوری میتواند با افزایش مهارتهای اجتماعی تقویت گردد. مهارتهایی از قبیل بر قراری ارتباط، مهارتهای رهبری، حل مسأله، مدیریت منابع، توانایی رفع موانع موفقیت و توانایی برنامهریزی
[۱]– resiliency