دانشگاه آزاد اسلامی
واحدتهران جنوب
دانشکده تحصیلات تکمیلی
”M.Sc“ سمینار برای دریافت درجه کارشناسی ارشد
مهندسی برق- گرایش قدرت
عنوان:
روشهای برنامه ریزی درتعمیرات و کاربرد برنامه ریزی دینامیکی در تعمیرات نیروگاه ها

برای رعایت حریم خصوصی اسامی استاد راهنما،استاد مشاور و نگارنده درج نمی شود

تکه هایی از متن به عنوان نمونه :

(ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)

چکیده
با افزایش مصرف انرژی الکتریکی ، سیستم های قدرت نیاز به گسترش پیدا کرده و در عین حال
باید بتوانند انرژی مورد نیاز مصرف کنندگان را بطور مطمئن در بیشتر اوقات تامین نمایند. عناصر سیستم
قدرت شامل واحد های تولید، خطوط انتقال انرژی، ترانسفورماتورهای قدرت، مدار شکن ها، کلیدها ، مقره
ها، هادی ها و غیره ممکن است در شرایط کار عادی سیستم خراب شوند . خراب شدن عناصر سیستم
قدرت تصادفی می باشد و در صورتیکه یک عنصر سیستم خراب شود ، طبیعی است که میزان باری که
سیستم افزایش یافته که (LOLP) بایستی تامین گردد می تواند کاهش یابد و در نتیجه احتمال قطع بار
این بیانگر افزایش خاموشی ها در سیستم است . از طرفی از دست دادن یک واحد تولیدی یا یک خط انتقال
به سبب خرابی آن باعث می شود که شرایط کار عادی سیستم به خطر افتاده و مثلاًسیستم با افت ولتاژ و
افت فرکانس مواجه شود که این خود باعث مشکلات دیگری خواهد شد و ممکن است که از نقطه نظر بهره
برداری غیر قابل قبول باشد . بدین جهت لازم می آید که عناصر سیستم قدرت را با برنامه ریزی مشخص
تعمیر و نگهداری نمود . مسئله تعمیر و نگهداری یک مسئله بهینه سازی با محدودیت اس ت و مفاهیمی از
قبیل ترتیب تعمیر دستگاههای مختلف ، طول مدت هر تعمیر ، هزینه های مطرح درهرتعمیر وتاثیر
دستگاههای تحت تعمیر در عدم تامین بار و غیره مورد توجه می باشند . برای این منظور باید تاثیر تعمیر و
نگهداری واحد ها در تامین مطمئن بار با هزینه کمتری بررسی شود . در این سمینار ضمن بررسی روشهای
مختلف برنامه ریزی تعمیرات ، کاربرد برنامه ریزی دینامیکی در تعمیرات نیروگاهها بطور ویژه مورد مطالعه
قرار گرفته است .

مقدمه
بصورت فعلی آن در اوایل دهه 1960 با (UMS) مسئله برنامه ریزی تعمیر و نگهداری واحد ها
بهره گیری از روشهای پیشرفته برنامه ریزی ریاضی مطرح و پیگیری شد . با توجه به اینکه برای توزیع
اقتصادی توان، نیاز به برنامه ریزی و تعمیر و نگهداری واحد ها داریم ، در این صورت بایستی ابتدا برنامه
ریزی تعمیر و نگهداری انجام شده و سپس از آن در برنامه ریزی تولید استفاده شود . بیشتر مسائل بهره
برداری را می توان به صورت یک مسئله بهینه سازی مطرح نمود که هدف بهینه سازی تابع معیار آن خواهد
بود . از آنجا که برنامه ریزی تعمیر و نگهداری بصورتهای متفاوتی امکان پذیر است ، بنابراین یک مسئله
بهینه سازی می باشد که باید از بین جوابهای ممکن ، بهترین جواب انتخاب شود .

بطور کلی هدف از تعمیر و نگهداری جلوگیری از خرابی عناصر سیستم جهت اطمینان به عملکرد عادی و
کاهش ریسک سیستم می باشد. بعلاوه با انجام گسترده تعمیرات درطول سال، قابلیت اطمینان وهزینه های
سوخت و سرمایه گذاری سیستم های قدرت ، متاثر از وقفه های تعمیرات عناصر تولید خواهد شد . بدین
جهت است که صنایع برق علاقه مند به وارد کردن برنامه ریزی تعمیر و نگهداری واحدها بعنوان یک قسمت
از سیستم مدیریت انرژی 4می باشد . برنامه های تعمیر و نگهداری بهینه مناسب می توانند هزینه های
سرمایه گذاری را کاهش داده بطوریکه با حداقل هزینه بتوان سطوح ذخیره مطمئنی برای سیستم بدست
آورد . از طرفی انجام تعمیرات در سیستم بدون اشکال نمی باشد . مثلاً با قطع عوامل تولید جهت تعمیرات ،
کل ظرفیت نصب شده کاهش یافته که باعث می شود ریسک سیستم افزایش یابد . بعلاوه، تعمیرات عوامل
تولید، باعث افزایش هزینه تولید خواهد شد. چراکه لازم می شود واحدهایی با هزینه افزایشی بالاتر وارد
سیستم شده و بار را تامین نمایند. از طرف دیگر تعمیرات اضافه، عناصر باعث کاهش تولید سیستم شده و
منجر به قطع برق مشترکین می گردد که در نتیجه شاخص های قابلیت اطمینان سیستم کاهش می یابند .

هدف برنامه ریزی تعمیر و نگهداری واحدهای تولیدی ، تعیین ترتیب بهینه تعمیر واحدها و جدول زمان
بندی زمانی آنها در طی افق برنامه ریزی است. یک تعمیر و نگهداری خوب ، قابلیت اطمینان سیستم را
افزایش داده و ضمن کاهش هزینه تولید ، طول عمر هر یک از عناصر سیستم را نیز افزایش می دهد و
بالاخره نیاز به ساخت سیستم های جدید را کاهش می دهد. با تعمیر و نگهداری واحد ها احتمال کار کردن
واحد افزایش داده می شود که نتیجه آن قطع کمتر بار است . اینجاست که تصمیم گیری در مورد زمان
بهینه تعمیرات و نگهداری عناصر سیستم نیاز به برنامه ریزی دارد . این زمان های تعمیرات اساساً وابسته به
تغییرات فصلی پیک بار است . بدین جهت پیش بینی بار  از مسایل مهم برنامه ریزی تعمیر و نگهداری
عناصر سیستم می باشد.

از آنجا که سیستم قدرت با فرایند و رخ داد های تصادفی نظیر عدم قطعیت بار ، عدم قطعیت میزان سوخت
و هزینه آن ، عدم قطعیت قابلیت اطمینان واحد تولید و عدم قطعیت در منابع نیروی انسانی مواجه است ،
بنابراین مدلسازی سیستم قدرت در باب برنامه ریزی تعمیر و نگهداری عناصر سیستم یک مدلسازی
احتمالی خواهد بود . با توجه با ساختاراساسی بهره برداری سیستم های قدرت که تولید و مصرف بصورت
همزمان انجام میگیرد، بالا بودن قابلیت اطمینان سیستم در صنعت برق بسیار حائز اهمیت است . بنابراین
تعمیر تجهیزات سیستمهای قدرت به ویژه تعمیرواحدهای تولید برق بطور قابل توجهی مرتبط با قابلیت
اطمینان سیستم بوده و تاثیر بسزایی در بهره برداری سیستمهای قدرت دارد . از اینرو، مسائل مربوط به
تعمیرات همواره با مسائل مربوط به قابلیت اطمینان همراه بوده و یکی از موضوعات اصلی بررسی های
مهندسی در قابلیت اطمینان سیستمهای قدرت می باشد . در عمل ، در هنگام برنامه ریزی ، طراحی و
مدیریت بهره برداری ، برنامه های تعمیراتی واحدهای تولیدی توجه زیادی را بخود جلب می کنند . در
روشهای معمول ، برنامه ریزی تعمیرات ( تعمیرات پیشگیرانه ) بصورت دوره ای تنظیم می شود و کارهای
تعمیراتی بعد از بوقوع پیوستن چند خطای تصادفی صورت می پذیرد . هدف اصلی این نوع کارها اینست که
سیستم دائم در حال کار بوده و تجهیزات مورد نظربدون وقفه مورد بهره برداری قرار گیرند . بعلاوه در این روش انتظار می رود که تعداد خرابی های تجهیزات به حداقل برسد تا عمر دستگاهها بیشتر و قابلیت
اطمینان و راندمان اقتصادی سیستم بالاتر برود . در نتیجه واحدهای تولیدی برای رسیدن به این منظور هر
ساله هزینه های هنگفتی را متحمل می شوند.خروج یک واحد تولیدی برای تعمیرات ، مشکلات عدیده ای
را بدنبال دارد و یک برنامه ریزی نا مناسب می تواند وضعیتهای نا مطلوبی را بوجود آورد . از نظر اقتصادی ،
در کنار هزینه بسیار زیاد تعمیر یک واحدتولیدی ، هزینه های نهفته دیگری نیز وجود دارد . بعنوان مثال :
بهای انرژی تولید نشده آن واحد تولیدی در خلال تعمیرات یا افزایش هزینه تولید وقتیکه یک واحد تولیدی
کم بازده جایگزین یک واحد تولیدی پر بازده می شود و همچنین هزینه ظرفیت رزروی که در خلال
تعمیرات واحد مربوطه باید اضافه شود تا قابلیت اطمینان سیستم در حد مطلوب باقی بماند . از نقطه نظر
قابلیت اطمینان ، احتمال عدم تامین بار در مدت خروج یک واحد تولیدی برای تعمیرات ، افزایش می یابد.
این مسئله در سیستمهایی که میزان ظرفیت رزروشان پایین است بیشتر اهمیت پیدا میکند.

در دو دهه گذشته بررسی روشهای تئوریک برای برنامه ریزی تعمیرات از دیدگاه طراحی سیستم قدرت و
مدیریت بهره برداری ، طرفداران زیادی پیدا کرده است . بررسیها و تجربیات نشان داده اند که برنامه ریزی
تعمیرات در واقع یک مسئله بهینه سازی غیر قابل اغماض می باشد . برنامه ریزی ای که بتواند با در نظر
گرفتن تمامی محدودیتها قابل اجرا باشداصطلاحاً ” برنامه عملی ” یا به آن
می گویند . از بین تمامی راه حلهای ممکن راه حل بهینه آن است که FEASIBLE SCHEDULE
دارای تابع هدف با کمترین مقدار باشد .

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید.

لینک بالا اشتباه است

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید

       

:: بازدید از این مطلب : 424