دانشگاه آزاد اسلامی

واحد تهران جنوب

پدانشکده تحصیلات تکمیلی

“M.Sc ” سمیناربرای دریافت درجه کارشناسی ارشد

مهندسی برق – مخابرات

عنوان:

آشنایی با IPv6

برای رعایت حریم خصوصی اسامی استاد راهنما،استاد مشاور و نگارنده درج نمی شود

تکه هایی از متن به عنوان نمونه :

(ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)

چکیده

IPv6 را بعضی وقتها تولید بعدی IP هم می گویند، البته برای بسیاری از شبکه های خصوصی فواید به روز کردن نسخه IP از 4 به 6 هنوز آشکار نشده است، راستی با این همه خصوصیات خوبی که IPv4 داراست چه نیازی برای به روز کردن آن از نسخه 4 به نسخه 6 می باشد؟

یکی از عمومی ترین مزایا و منافع IPv6 گستردگی و ازدیاد فضای آدرس آن است و این نسخه از IP از فضای آدرس دهی 128 بیتی استفاده می کند در صورتی که IPv4 از فضای آدرس دهی 32 بیتی استفاده می شود.

هرچند که IPv4 به وفور و گستردگی در شبکه های خصوصی خیلی بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد، IPv6 دارای فواید زیادی برای این شبکه ها می باشد از جمله این فواید میتوان به Security بالای آن در لایه شبکه، بهبود و تقلیل جداول مسیریابی و در نتیجه کاهش حافظه و پردازنده لازم برای روترها و بهبود بخشیدن به استفاده از آدرس دهی اتوماتیک برای کاربران متحرک اشاره نمود.

IPv6 دارای تاریخچه متفاوتی برای اینترنت میباشد، نقشه ها و آمارها نشان می دهد که افزارها و دستگاههای گیرنده آدرس IP (دستگاه هایی که می توانند IP آدرس داشته باشند) روز به روز بصورت توانی در حال افزایش است بطوریکه حتی کالاهای مورد استفاده توسط خانواده ها و مصرف کنندگان نیز قابل آدرس دهی اینترنتی میشوند، این کار به فضای آدرس دهی بیشتری نیاز دارد و به این دلیل بطور اختصار نحوه برخورد فرم فعلی IPv6 با این مسئله را بررسی می کنیم.

مقدمه

با این تصمیم که اینترنت بطورجدی نیاز به ظرفیت و فضای آدرس دهی بالایی دارد گروه معماری اینترنت سه پیشنهاد اصلی در این زمینه ارائه نمود.

اولین پیشنهاد تحت عنوان TUBA بود، این پیشنهاد براساس سوئیچینگ IP بر روی CLNP بعنوان پروتکل لایه اینترنت بود، CLNP یک پروتکل OSI باشد که دارای آدرس 20 هشت تایی می باشد و تمامی پروتکل های مسیریابی تعریف شده را پشتیبانی می کند، این پروتکل مورد قبول واقع نشد زیرا CLNP در آن زمان هم یک پروتکل قدیمی و غیرمؤثر محسوب می شد و حتی در بازار IPv4 هم بصورت یک پروتکلی که بطور گسترده در بازار پروتکل های IP کاربرد داشته باشد مورد قبول نبود.

پیشنهاد دوم IPv7 نامیده می شد که بعداً به TP/IX تغییر نام داد و سرانجام آن را CATNIP نامیدند، این پیشنهاد براساس این ایده پایه ریزی شده بود که یک بسته اطلاعاتی یا packet با شکل مشترک تعریف شود که با IP، CLNP و IPX سازگاری داشته باشد، این پیشنهاد به علت عدم رشد سریع آن مورد توجه و استقبال واقع نشد.

سومین و آخرین پیشنهاد که موفق ترین آنها نیز بود با عنوان IP در IP زندگی خود را آغاز نمود، اساس این پیشنهاد این بود که در آن برای اینترنت دولایه جداگانه تعریف م یکنند یکی بعنوان لایه زیرساخت و دیگری بعنوان لایه گسترش محلی.

در این پیشنهاد در واقع یک نوع بسته بندی آدرس IP صورت گرفته است که مکانیزم خوبی برای انتقال IP ساده نیز می باشد، انتقال آدرس ها با این روش از IPv4 به راحتی انجام میگیرد این روش در واقع به افزایش فضای آدرس دهی IP از 32 بیتی به 64 بیتی و از بین بردن بعضی از مشخصه های منسوخ شده IPv4برای کاهش اندازه هدرهای پروتکل IP می باشد، SIP را با پیشنهادی که به آن PIP می گفتند ترکیب دادند و اثرات مسیریابی IPv4 را بهبود بخشیدند و پیشنهاد جدیدی را ارائه نمودند که آن را SIPP نامیدند، با تغییرات به وجود آمده و با گسترش فضای آدرس IAB این پیشنهاد را پذیرفت و با اعمال تغییرات دیگری روی آن بعدها آن را IPv6 نامید، از اسم IPv5 استفاده نکردند چون قبلاً از آن در جای دیگر و برای پروتکل جاری دیگر استفاده شده بود.

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید.

لینک بالا اشتباه است

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید

       

:: بازدید از این مطلب : 600