تامین انرژی در ایالات متحده (بزرگترین تحریم کننده­ی ایران)

تأمین با ثبات انرژی همواره یکی از مهم­ترین دغدغه­های دولت ها بوده است. اهمیت این مسئله نه تنها از منظر اقتصاد و توسعه قابل توجه است بلکه با وابستگی متقابل پیچیده­ای که در دنیای جهانی شده امروز منافع ملی کشورها را به یکدیگر گره زده، مسئله­ی انرژی که نفت و گاز شکل غالب و بی چون و چرای آن را تشکیل می دهد ابعاد سیاسی و امنیتی بسیار مهمی یافته است. از این رو با تبدیل شدن انرژی به عنوان یک اهرم سیاسی در دست دولت­های صادرکننده، دولت­ها می کوشند تا به هر نحو ممکن از وابستگی بیش از اندازه به وارادت انرژی خودداری کنند.

معمولاً دولت ها در مسیر دستیابی به امنیت انرژی دو مسیر کلی را طی می­کنند. اتکا به منابع داخلی و متنوع سازی منابع تأمین انرژی. در واقع دولت­ها برای این­که بتوانند استقلال سیاسی خود را در جهان معاصر حفظ کنند نیازمند به کاهش وابستگی به یک منطقه یا کشور و یا یک حامل انرژی خاص دارند. از این رو دولت­ها سعی می کنند انرژی مورد نیاز خویش را از عرضه­کنندگان مختلف به دست بیاورند و هم اینکه تا حد امکان از منابع داخلی خویش نظیر انرژی­های تجدید پذیر مانند انرژی خورشیدی و یا انرژی بادی بهره­برداری کنند.

در این میان ایالات متحده­ی آمریکا اگر چه خود در گذشته از تولیدکنندگان و صادرکنندگان انرژی محسوب می­شده است اما با رو به پایان رفتن منابع انرژی در چند دهه­ی اخیر تبدیل به بزرگترین مصرف کننده­ی نفت خام جهان شده بود که در نهایت در سال­های اخیر چین گوی سبقت را از این کشور ربود و به عنوان بزرگترین مصرف­کننده­ی انرژی جهان مطرح شد. با این حال شدت و میزان وابستگی این کشور تا جایی پیش رفت که تحلیل­گران از آن به اعتیاد آمریکا به نفت یاد می کنند.

از جنگ جهانی دوم از یازده رکودی که در اقتصاد آمریکا به وجود آمده، ده بار آن ناشی از افزایش قیمت نفت بوده است. اقتصاد آمریکا وابستگی شدیدی به نفت وارداتی دارد. به گونه­ای که بخش عمده­ای از کسری تجاری این کشور ناشی از افزایش قیمت نفت بوده است. در سال 2010 متوسط هزینه­ی پالایشگاه­های آمریکا برای واردات نفت خام 55%  بیش از سال 2005 بوده است. به طبع هر چه هزینه­های واردات نفت خام بیشتر شود قیمت فرآورده­های نفتی مانند بنزین و … هم بیشتر می­شود.

دولت آمریکا سالیانه 27 تا 137 میلیارد دلار برای عملیات­های نظامی به منظور تضمین با ثبات واردات نفت از خلیج فارس هزینه می­کند. از سوی دیگر پس از گذشت نزدیک به یک قرن از استحصال نفت در آمریکا، اکتشاف منابع جدید نفتی در خاک این کشور و یا حتی در کانادا نیز دشوار و دشوارتر شده است. به علاوه اینکه اکتشاف منابع غیرمتعارف نفتی مانند میدان تارسند[1] کانادا خطرات سهمگین زیست محیطی و اقتصادی بر جای می­گذارد.

با روی کار آمدن اوباما در سال 2008 و ارائه­ی تحلیل­های مبنی بر آسیب­پذیری راهبردی امنیت ملی آمریکا از وابستگی فزاینده به نفت خام خارجی توسعه­ی اکتشافات نفتی و تقویت منابع انرژی­های تجدیدپذیر بیش از پیش در دستور کار دولت آمریکا قرار گرفت. این روند موجب شد که ایالات متحده­ی امریکا نیاز کمتری به واردات نفت خام از کشورهای نفت خیز خاورمیانه داشته باشد و به نوعی امنیت انرژی این کشور تا حدود نه چندان قابل توجهی تأمین نماید. اما این افزایش تولید هرگز نباید به قطع وابستگی ایالات متحده از نفت و بازارهای جهانی ترجمه شود. همانطور که در ذیل مورد بررسی قرار خواهد گرفت هر دو راهبرد اصلی آمریکا برای کاهش وابستگی به نفت وارداتی با چالش­های جدی روبرو است که در چشم انداز، امنیت انرژی این کشور را با فراز و نشیب های متعددی روبرو خواهد ساخت. همچنین به نظر می­رسد اوج مشکلات امنیت انرژی آمریکا به سال های باز خواهد گشت که منابع غیر متعارف نفتی این کشور نیز به پایان برسد.

-1-3-11 گسترش کاوش­های نفتی

استحصال منابع نفتی غیر متعارف که دوران باراک اوباما گسترش یافته اگر چه بتواند برای مدتی واردات نفت این کشور را کاهش دهد، اما اولاً این افزایش موقتی بوده و ثانیاً این افزایش تولید نمی­تواند تأثیر بسزایی در قیمت جهانی نفت داشته باشد. در واقع تا پیش از سال 2010 آمریکا بیش از 50% از نفت مورد نیاز خود را وارد می­نموده است. این امر بدین معناست که در حال حاضر نیز آمریکا بیش از 40% از نفت مورد نیاز خویش را از کشورهای دیگر وارد می­کند. در واقع با رشد بسیار سریع بازار انرژی آسیا و افزایش روز افزون نیاز کشورهای همچون هند و چین به نفت خام، در نهایت قیمت جهانی نفت به وسیله­ی مصرف­کنند­گان عمده تعیین خواهد شد. چه اینکه 49% از افزایش تقاضای جهانی نفت و گاز مربوط به دو کشور هند و چین خواهد بود.

همان­طور که در بالا بدان اشاره شد افزایش تولید نفت خام در آمریکا دوره­ای کوتاه مدت را سپری خواهد نمود. چه اینکه بر اساس گزارش آژانس انرژی آمریکا اگر چه تولیدات نفت خام غیر اوپک تا سال 2020 روند صعودی را طی می­کند و 55 میلیون بشکه در روز نیز خواهد رسید، اما این روند از 2020 تا 2025 ثابت و از آن پس سیر نزولی را طی خواهد نمود.

تولید نفت خام در ایالات متحده­ی آمریکا اگر چه تا سال 2025 روند مثبتی خواهد داشت، اما پس از نیمه­ی دوم دهه­ی آتی روند تولید به سراشیبی خواهد افتاد. لازم به ذکر است که در آنچه در مورد تولید نفت خام در آمریکا وجود دارد مبنی بر ذخایر غیر متعارف نفتی این کشور است که تا سالیان آتی با پایان این ذخایر، آمریکا بیش از هر زمانی دیگری به منابع نفتی وارداتی نیازمند خواهد شد.

 2-3-1-1 منابع تجدیدپذیر

اگر چه روی آوردن به انرژی های تجدیدپذیر به عنوان یکی از مؤلفه­های امنیت انرژی در دستور کار تمامی کشورها قرار خواهد شد، اما سهم این منابع حتی در بلند مدت نیز چندان قابل توجه نیست. پیش­بینی می­شود تقاضای انرژی اولیه تا سال 2035 با رشد سالانه 2/1 درصد، در مجموع 33 % افزایش یابد و در این سال به 17387 میلیون تن معادل نفت برسد. در میان منابع انرژی موجود، 58% از رشد تقاضای انرژی تا سال 2035 مربوط به انرژی­های فسیلی خواهد بود. سهم سوخت­هاي فسيلي از تقاضاي جهاني انرژي اوليه از ۸۲ درصد در سال ۲۰۱۱ به ۷۶ درصد در سال ۲۰۳۵ كاهش خواهد يافت، اما كماكان سهم غالب را دارا خواهند بود.

به بیان بهتر صبحت از جهانی که در آن نفت و گاز و یا حتی زغال­سنگ جای خود را به انرژی­های تجدید­پذیری مانند انرژی خورشیدی و بادی بدهد هنوز عجولانه و غیر واقع بینانه است. دست کم تا چند دهه­ی آینده نفت و گاز به عنوان مهم­ترین حامل­های انرژی باقی خواهند ماند و سهم این سوخت­های فسیلی نه تنها کاهش پیدا نخواهد نمود بلکه طبق برآورد سازمان­های معتبر انرژی افزایش نیز خواهد یافت.

نکته­ی جالب این که گاز طبیعی در حال ورود به یک عصر طلایی است وطی سه دهه­ی آینده مهم­ترین نقش را در تأمین انرژی مورد نیاز جهان ایفا خواهد کرد. پیش­بینی می­شود روند صعودی تقاضا برای گاز طبیعی در سال­های آتی ادامه یابد و تقاضا با 587 میلیارد افزایش در سال 2020 به 3957 و در سال 2035 به 4976 میلیارد متر مکعب برسد. رشد تقاضا برای گاز طبیعی بین سال­های 2011 تا 2035 سالانه 6/1 درصد بوده و در مجموع 1606 میلیارد متر مکعب به تقاضای گاز طبیعی اضافه خواهد شد. افزایش تقاضا جهانی برای گاز طبیعی به معنای ارتقای جایگاه غول­های گازی جهان مانند ایران، روسیه خواهد شد. در واقع چشم­انداز جهانی انرژی به نفع کشورهای صادر کننده­ی گاز طبیعی رقم خواهد خورد که می­توان به ارتقای جایگاه جهانی کشورهای همچون ایران بیش از امیدوار بود.

قیر شن، نفت شن و یا نفت فوق سنگین اصطلاحی است که به نوعی شن مخلوط با آب و نفت بسیار سنگین و با گرانروی بسیار بالاتر از نفت معمولی اطلاق می‌شود. بزرگترین منابع نفت شن جهان در کانادا و ونزوئلا قرار گرفته که ذخایر هر یک از این دو کشور تقریبأ با ذخائر نفت معمولی کل جهان برابری می‌کند.

دانلود متن کامل پایان نامه فوق در این لینک از سایت ارشدها

لینک بالا اشتباه است

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید

       

:: بازدید از این مطلب : 617